Wystawa "Góra Zyndrama. Tajemnicza twierdza sprzed 3700 lat"

Pierwsze badania archeologiczne podjęła dr Maria Cabalska z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach 1959-1975. Następnie w roku 2010 rozpoczął się nowy etap badań kierowany przez dr. hab. Marcina S. Przybyłę z Instytutu Archeologii UJ. Największą sensacją badawczą okazało się odsłonięcie w 2015 roku reliktów kamiennych fortyfikacji z wczesnej epoki brązu (najstarszej fazy osadniczej datowanej na 1725 r. p.n.e.). Są to najstarsze relikty kamiennej architektury znane w tej części Europy. W prehistorii stanowisko było zasiedlane kilkakrotnie. Badacze wyróżniają trzy fazy osadnicze: pierwszą z wczesnej epoki brązu wiązaną z powstaniem kamiennych fortyfikacji i najstarszym nasypem (ok. 1750-1500 p.n.e.), drugą z przełomu epoki brązu i żelaza wiązanej z domami na wschodniej krawędzi (ok. 900-400 p.n.e.) oraz trzecią z okresu lateńskiego związaną z zamieszkaniem centralnej partii plateau wzgórza (ok. 200-50 p.n.e.).

Aranżacja wystawy została wypożyczona w ramach współpracy od Muzeum Śląskiego w Katowicach, gdzie kuratorem wystawy była dr Renata Abłamowicz. Wystawa opowiada o historii tego miejsca, badaniach i ich interpretacji. Prezentowane są również zabytki z badań, które towarzyszyły ówczesnym mieszkańcom osiedla, a zostały przez nich najprawdopodobniej zgubione, w tym przedmioty wykonane z kości, poroża, bursztynu i brązu. Wśród ceramicznych eksponatów znalazły się przykłady drobnej plastyki figuralnej, w tym realistyczne figurki świni.

Fotografie: Piotr Droździk