Krzyż Orderu Orła Białego

Informacje

Nr inwentarza

MNS-H/4179

Dział

Dział Historyczno-Archeologiczny

Technika

odlew

Materiał

metal, emalia

Klasyfikacja praw autorskich

Opis

Krzyż Orderu Orła Białego wg wzoru z 1921 r.
Pod względem precedencji pierwsze polskie odznaczenie cywilne i wojskowe, ustanowione przez króla Augusta II Mocnego na zamku w Tykocinie dnia 1 listopada 1705 r. Krzyż O. O. B. typu maltańskiego wg. wzoru z 1921 r. zaprojektowany przez Mieczysława Kotarbińskiego (3.01.1890 – 27.05.1943) malarza, grafika, autora projektów wielu odznaczeń.

Krzyż O. O. B. posiada ramiona lekko wypukłe, pokryte czerwoną emalią z białym rantem. Pośrodku krzyża ukoronowany biały orzeł z głową skierowaną heraldycznie w prawo. Między ramionami złote pęki promieni. Na rewersie powierzchnia krzyża złota, lekko wypukła z inskrypcją: ZA OJCZYZNĘ I NARÓD. Na skrzyżowaniu ramion biała tarcza ze złotym inicjałem „RP” otoczona zielonym wieńcem dębowym.

 

17 czerwca 1934 r. Orderem Orła Białego (opisywanym tutaj egzemplarzem, będącym w zbiorach Muzeum Okręgowego w Nowym Sączu) odznaczono pośmiertnie Bronisława Wilhelma Pierackiego (28.05. 1895 – 15.06. 1934) członka tajnych organizacji niepodległościowych sprzed I wojny, legionisty, posła na sejm i ministra spraw wewnętrznych w rządzie Aleksandra Prystora.

 
Bibliografia: Krzysztof Filipow: Order Orła Białego. Białystok: Wyd. „Łuk”, 1995

Opracował: Bartłomiej Czech