NINIEJSZA STRONA KORZYSTA Z PLIKÓW COOKIE

Pliki „cookie” są to pliki tekstowe zapisywne na komputerze Użytkownika i służą do zapisywania preferencji i ustawień wykorzystywanych prodczas korzystania z serwisu. Używane przez nas pliki cookie nie umożliwiają identyfikacji Użytkowników odwiedzających naszą witrynę i nie są w nich zapisywane żadne informacje, które mogły by taką identyfikację umożliwić. Zgodnie z art. 173 Ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800) zapisywanie plików tekstowych na dysku komputera Użytkownika witryny jest dozwolone o ile Użytkownik zostanie o tym poinformowany. Warunkiem działania plików cookies jest ich akceptacja przez przeglądarkę oraz nieusuwanie ich z dysku komputera. Jeżeli Użytkownik nie chce udostępnić plików cookies, powinien taką opcję wyłączyć w przeglądarce nim odwiedzi nasz portal. Nieudostępnienie plików cookies przez przeglądarkę, albo ich skasowanie, możne powodować znaczne utrudnienia lub może nawet całkowicie uniemożliwiać korzystanie z naszej witryny – za co nie ponosimy odpowiedzialności.
__UE_ALT
przejdź do koszyka
0
dodano do koszyka:
przejdź do koszyka
wystawa

Stanisław Janowski (1866-1942)

Stanisław Janowski urodził się 9 października 1866 r. w Krakowie. Dwa lata po jego narodzinach na świat przyszła jego siostra, Bronisława, późniejsza malarka. W wieku 16 lat, zapisał się na oddział przygotowawczy w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie kształcił się w pracowniach Feliksa Szynalewskiego, Izydora Jabłońskiego i Władysława Łuszczkiewicza. W latach 1886-1890 studiował w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u: Johanna Caspara Hertericha – przedstawiciela malarstwa historycznego i rodzajowego oraz Alexandra Liezen-Mayera - malarza historycznego i ilustratora.
mężczyzna stoi przy sztaludze
Autoportret z paletą, ok. 1896 r., własność Muzeum Narodowego w Krakowie
Po zakończeniu studiów wrócił do Krakowa, gdzie poza malowaniem dorabiał jako ilustrator. Rozpoczął wówczas wieloletnią współpracę dwutygodnikiem „Świat” i tygodnikiem „Kłosy”. Później wykonywał także ilustracje do „Biesiady Literackiej” i „Tygodnika Ilustrowanego”. W latach 1894-1896 wraz z Ludwikiem Bollerem i zespołem malarzy stworzył Panoramę Tatr, jedno z najważniejszych swoich dzieł. Po ślubie z Gabrielą Zapolską w 1901 r., zajmował się także tworzeniem ilustracji do jej sztuk, organizowaniem przedstawień teatru objazdowego wystawiającego dzieła Zapolskiej oraz wykonywaniem scenografii. Po rozstaniu z pisarką w 1910 r., Stanisław oddał się intensywnej pracy malarskiej. Wraz z siostrą, Bronisławą Rychter-Janowską, z dużymi sukcesami wystawiali swoje prace na licznych wystawach. Wspólnie tworzyli także makaty, które cieszyły się ogromnym zainteresowaniem, a także zajęli się wykonywaniem lalek do teatrzyku Lwowskie Marionetki, poświęconego satyrze politycznej i literackiej, wzorowanego na krakowskim „Zielonym Baloniku”.
zabawa taneczna na polanie
Ułani, ułani, chłopcy malowani, 1916 r., własność Muzeum Narodowego w Krakowie
Po wybuchu wojny, 14 września 1914 r. Stanisław Janowski zaciągnął się w Nowym Sączu do Legionów Polskich, a następnie otrzymał przydział do Biura Prasowego Naczelnego Komitetu Narodowego jako korespondent wojenny. Do jego zadań należało wykonywanie rysunków, akwarel i zdjęć przedstawiających dowódców, żołnierzy, codzienne życie w obozie i okopach oraz akcje bojowe.
W ciągu czteroletniej służby wojskowej, uczestnicząc m.in. w walkach pod Limanową, w Rafajowej i Rarańczy, stworzył olbrzymią ilość materiału dokumentacyjnego, cennego zarówno ze względu na wartości artystyczne, jak i historyczne. Fotografie i prace malarskie artysty wykorzystywano do ilustracji książek, albumów i reprodukcji w formie serii pocztówek. Za wkład w dokumentowanie działalności Legionów Polskich artysta został uhonorowany w 1917 r. medalem waleczności.
kobieta w sukni
Portret Gabrieli Zapolskiej, 1903 r., własność Muzeum Literatury im. A. Mickiewicza w Warszawie
Po wojnie Janowski zamieszkał w Krakowie. Otrzymywał zamówienia na liczne portrety oraz z powodzeniem sprzedawał i wystawiał swoje akwarele powstałe podczas licznych podróży po Polsce, do Włoch i Afryki północnej. Ważnym zamówieniem w tym czasie było namalowanie w 1929 r. razem z Zygmuntem Rozwadowskim dwóch panoram Lwowa przeznaczonych na Wystawę Krajową w Poznaniu. Z nastaniem II wojny światowej, ze względu na zły stan zdrowia, przestał wychodzić z domu. Nie przestawał jednak tworzyć. Malował z okna widoki na plac Szczepański i planty. W chorobie opiekowała się nim siostra Bronisława, u której zamieszkał jeszcze przed wojną. Artysta zmarł 23 lutego 1942 r. i pochowany został na Cmentarzu Rakowickim.
dworek
Zbyszyce, l. 90. XIX w., własność Muzeum Ziemi Sądeckiej
Na twórczość Stanisława Janowskiego składają się w głównej mierze portrety, pejzaże i weduty malowane farbami olejnymi, pastelem, akwarelą lub gwaszem. Nauka w monachijskiej akademii miała duży wpływ na jego malarstwo zwłaszcza w jej początkowej fazie. Nielicznie zachowane prace Janowskiego z tego okresu, poza sprawnym, naturalistycznym rysunkiem, cechuje również typowa dla tego środowiska ciemna i zgaszona kolorystyka, która z biegiem lat, pod wpływem licznych podróży znacznie się rozjaśni. Jednakże to pobyt w Monachium ukształtował go jako artystę i wyznaczył jego dalszą drogę twórczą naznaczoną malarstwem realistycznym, z której nigdy nie zszedł. 

Edyta Ross-Pazdyk
mężczyzna w kapeluszu
Portret malarza Tadeusza Rychtera w słońcu, pocz. XX w., własność Muzeum Narodowego w Krakowie