wystawa
Wystawa "Esperanto poza granicami czasu i przestrzeni. 115 lat Klubu Esperanta w Nowym Sączu (1910–2025)"
Wystawa upamiętnia 115. rocznicę powstania Klubu Esperanta w Nowym Sączu – jednego z najstarszych i najaktywniejszych ośrodków esperantystów w Polsce. Przedstawia zarówno lokalną historię ruchu, jak i jego szerszy, międzynarodowy kontekst – od końca XIX wieku po czasy współczesne.
Twórcą języka esperanto był Ludwik Zamenhof (1859–1917) – lekarz okulista żydowskiego pochodzenia, urodzony w Białymstoku. W wielonarodowym mieście swojego dzieciństwa obserwował, jak różnice językowe utrudniają porozumienie między ludźmi. Z tych doświadczeń zrodziła się jego idea stworzenia prostego, neutralnego języka, który ułatwiłby komunikację i sprzyjał wzajemnemu zrozumieniu.
Ludwik Zamenhof
W 1887 roku w Warszawie ukazał się pierwszy podręcznik nowego języka – „Lingvo Internacia” (Język międzynarodowy) – podpisany pseudonimem „Dr. Esperanto”, czyli „ten, który ma nadzieję”. Od tego określenia wzięła się nazwa języka, który z czasem stał się symbolem współpracy i otwartości między narodami.
W 1905 roku odbył się pierwszy Światowy Kongres Esperanta w Boulogne-sur-Mer we Francji, z udziałem 688 osób z 20 krajów. Od tamtej pory kongresy organizowane są regularnie, gromadząc uczestników z całego świata. Esperanto stało się nie tylko sposobem komunikacji, ale także ruchem społecznym, promującym równość i dialog międzykulturowy.
W 1910 roku w Nowym Sączu powstał Klub Esperanta przy Domu Kultury Kolejarza, założony przez prawnika Stanisława Pęka. Klub był miejscem spotkań, nauki języka i wymiany doświadczeń z esperantystami z Polski i innych krajów. W kolejnych dekadach jego członkowie aktywnie uczestniczyli w życiu międzynarodowego ruchu esperantystów.
Od 2012 roku tradycje Klubu kontynuuje Centrum Edukacji Międzykulturowej w Nowym Sączu, działające w Miejskim Ośrodku Kultury przy Alejach Wolności. Instytucja ta prowadzi zajęcia językowe i popularyzuje ideę porozumienia między ludźmi różnych kultur, zgodnie z duchem esperanta.
W 2014 roku język esperanto został wpisany na Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kultury Narodowej, co potwierdza jego znaczenie dla współczesnej kultury i komunikacji.
Wystawa „Esperanto poza granicami czasu i przestrzeni” pokazuje, że od ponad wieku wspólny język pomaga ludziom porozumiewać się ponad granicami narodów i kultur.
Dzięki zaangażowaniu kolejnych pokoleń esperantystów, w tym działaczy z Nowego Sącza, idea Ludwika Zamenhofa nadal jest obecna – przypomina o wartości dialogu, współpracy i wzajemnego zrozumienia.
W 1905 roku odbył się pierwszy Światowy Kongres Esperanta w Boulogne-sur-Mer we Francji, z udziałem 688 osób z 20 krajów. Od tamtej pory kongresy organizowane są regularnie, gromadząc uczestników z całego świata. Esperanto stało się nie tylko sposobem komunikacji, ale także ruchem społecznym, promującym równość i dialog międzykulturowy.
W 1910 roku w Nowym Sączu powstał Klub Esperanta przy Domu Kultury Kolejarza, założony przez prawnika Stanisława Pęka. Klub był miejscem spotkań, nauki języka i wymiany doświadczeń z esperantystami z Polski i innych krajów. W kolejnych dekadach jego członkowie aktywnie uczestniczyli w życiu międzynarodowego ruchu esperantystów.
Od 2012 roku tradycje Klubu kontynuuje Centrum Edukacji Międzykulturowej w Nowym Sączu, działające w Miejskim Ośrodku Kultury przy Alejach Wolności. Instytucja ta prowadzi zajęcia językowe i popularyzuje ideę porozumienia między ludźmi różnych kultur, zgodnie z duchem esperanta.
W 2014 roku język esperanto został wpisany na Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kultury Narodowej, co potwierdza jego znaczenie dla współczesnej kultury i komunikacji.
Wystawa „Esperanto poza granicami czasu i przestrzeni” pokazuje, że od ponad wieku wspólny język pomaga ludziom porozumiewać się ponad granicami narodów i kultur.
Dzięki zaangażowaniu kolejnych pokoleń esperantystów, w tym działaczy z Nowego Sącza, idea Ludwika Zamenhofa nadal jest obecna – przypomina o wartości dialogu, współpracy i wzajemnego zrozumienia.